NOWY PRZEKAZ – NOWA SZTUKA

Nowy projekt Fundacji Inicjatyw Kulturalnych

Kompozytor i pianista Jarosław Siwińki to artysta, którego specjalnie przedstawiać nie trzeba. Jeden z najciekawszych i najbardziej rozpoznawalnych polskich kompozytorów średniego pokolenia. Jako pianista i kompozytor uczestniczył w Światowych Dniach Muzyki w Warszawie i Seulu, w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”” Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna” oraz Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu. Laureat licznych nagród i wyróżnień na wielu konkursach muzycznych.

Poza utworami stricte koncertowymi pisze muzykę do filmu, teatru i gier komputerowych.

Na potrzeby projektu stworzył Trio na flet, skrzypce i fortepian. Mimo klasycznego składu utwór jest na wskroś współczesny nie tylko w warstwie brzmieniowej, ale i zapisu. Trzyczęściowy utwór rozpoczyna pierwsza, najbardziej rozbudowana, bo trwająca ok. 10 minut część. Kompozytor w niej nie stosuje zapisu muzycznego opartego na podziałach na takty. Tym samym rezygnuje z klasycznej notacji dzięki czemu uzyskuje efekt ciągłości. Daje tym sposobem także możliwość pewnej swobody muzykom. W partyturze nie brakuje licznych uwag odkompozytorskich tyczących się zarówno szczegółów interpretacyjnych, jak i wykonawczych. W pierwszej części zwracają na siebie uwagę liczne glissanda, efekty perkusyjne wydobywane na flecie oraz spreparowany fortepian. Siwiński płynnie przechodzi do części drugiej, która kontrastuje nastrojem. W przeciwieństwie do „nerwowej” części poprzedniej, w tej ma się wrażenie spokoju. Efekt ten osiąga przede wszystkim dzięki motorycznej partii fortepianu. Na jego tle wybrzmiewają liczne glissanda i szybkie przebiegi pozostałych instrumentów. Stopniowe dążenie do kulminacji, budowanie napięcia oraz zrównoważona i oscylująca o system dur-moll partia fortepianu

powodują że wyczuwa się tu ducha epoki romantyzmu. Finałową cześć trzecią kompozytor zaopatrzył o dodatkowy podtytuł – Carillons. Nawiązuje tu do instrumentu jakim jest carillon (nazwa spolszczona: karylion) będący zespołem dzwonów wieżowych, na których można wybijać melodie za pomocą specjalnej klawiatury, które uruchomiają serca dzwonów. Część ta zdominowana jest w całości przez fortepian, który naśladuje grę 3 karylionów. Pierwszy karylion rozpoczyna partie od 9 różnych uderzeń w ten sam dźwięk, które po chwili przybierają postać drobniejszych wartości dając wrażenie uderzenia w

dzwon i odbicia. Drugi ma długie dźwięki w niższym rejestrze i równe ósemki w wyższym, zaś trzeci również w niższym brzmi podobnie jak drugi ale z kurantową melodią w prawej ręce. Całość kompozycji, jak i trzeciej części, zamyka akrylion trzeci.

Marcin Łopacki – Crash op. 88 (scrabble opera w I akcie), wykonawcy: Agnieszka Kadłubowska – sopran, Szymon Telecki – skrzypce, Marcin Łopacki – fortepian. Nagrania zrealizowano w Zespole Szkół Muzycznych w Siedlcach Mateusz Banasiuk – reżyser dźwięku, montaż Marcin Dunin Borkowski – operator kamer, montaż Krystyna Michalska, Szymon Telecki, Jakub Lis – koordynacja projektu „Nowy przekaz – nowa sztuka.

ks. Michał Szulik – Hoc Corpus, wykonawcy: Barbara Tritt – sopran, Julia Mech – mezzosopran, Bartłomiej Gorzkowski – tenor, Damian Suchożebrski – baryton.

ks. Michał Szulik – Recordare, aria na sopran z towarzyszeniem skrzypiec, wykonawcy: Barbara Tritt – sopran, Szymon Telecki – skrzypce, Marcin Łopacki – fortepian.

ks. Michał Szulik – Recpice domine na kwartet wokalny a capella, wykonawcy: Barbara Tritt – sopran, Julia Mech – mezzosopran, Bartłomiej Gorzkowski – tenor, Damian Suchożebrski – baryton.
Poza posługą duszpasterską (prezbiter diecezji siedleckiej) ważnym obszarem pracy zawodowej księdza Michała Szulika jest działalność pedagogiczna, naukowa oraz kompozytorska. Związany jest z Uniwersytetem Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach (jako profesor) oraz z Zespołem Szkół Muzycznych tamże, gdzie pełni funkcję wicedyrektora do spraw artystycznych oraz prowadzi szkolny chór i orkiestrę. Ponadto piastuje stanowisko dyrygenta Chóru Katedralnego im. ks. Alfreda Hoffmana w Siedlcach. Szczególną rolę w twórczości kompozytorskiej zajmuje przede wszystkim muzyka religijna, która jest naturalnym efektem zainteresowań i drogi zawodowej Księdza. Specjalnie na potrzeby naszego projektu ks. Szulik napisał utwory: Hoc Corpus, Recordare, Respice domine.
W Respice domine kompozytor nawiązuje do tradycji motetu. Napisany na 4 głosy a capella (sopran, mezzosopran, tenor, baryton) utwór przywodzi namyśl najlepsze zdobycze renesansowej i barokowej polifonii. Utwór rozpoczyna intonacja śpiewana przez barytona oparta na melodii zaczerpniętej z chorału gregoriańskiego. Z kolei w dalszym przebiegu nie brakuje licznych imitacji i zestawień rejestrów. W kompozycji wykorzystany jest fragment Psalmu 73 („Respice, Domine, in testamentum tuum” czyli „Wejrzyj, Panie, na swoje przymierze”). Tekst ten wykorzystywany jest w mszy świętej jako Introit, czyli chrześcijański śpiew liturgiczny, i jest wykonywany w nabożeństwie w 23. Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Podobną 4-głosową obsadę a capella ks. Szulik zastosował w Hoc corpus,quod pro vobis tradetur (z łac. To jest ciało, które za was będzie wydane). Wykorzystany tu tekst antyfony komunii śpiewanej na niedzielę Męki Pańskiej, Wielki Czwartek i Boże Ciało. Również i w tej kompozycji wyczuwalne są fascynacje i echa muzyki mistrzów polifonii. Jednak inaczej niż w poprzedniej kompozycji opracowuje warstwę słowną. Tekst najczęściej traktowany jest sylabicznie dzięki czemu jest bardziej czytelny. Aria recordare została napisana na głos solowy (sopran), skrzypce i fortepian. Kompozytor wykorzystuje w niej fragment tekstu sekwencji Dies irae, która jest nierozłącznym elementem nabożeństwa w intencji zmarłych. Szulik posługuje się trzema wersjami rozpoczynającymi się od słów Recordare, Jesu pie (pol. Pomnij, Jezu mój łaskawy). Stosuje tu technikę koncertującą, gdzie obok solowej partii wokalnej. Wprowadzany jest drugi głos – skrzypce. Ich subtelna partia nie tylko dodaje kolorytu i wzbogaca warstwę brzmieniową utworu, ale i uzupełnia partie sopranu wchodząc z nią w delikatny dialog.
Utwory poza doskonałym kunsztem kompozytorskim cechuje użytkowy charakter. Kompozycje te mogą stanowić nie tylko ciekawy punkt programów koncertowych, ale w sposób naturalny wpisywać się liturgię.

Jarosław Płonka – Disclosure Julia Estera Gniadek – wiolonczela Szymon Telecki – skrzypce Paweł Pawlik – fortepian Nagrania zrealizowano w Zespole Szkół Muzycznych w Siedlcach Mateusz Banasiuk – reżyser dźwięku, montaż Marcin Dunin Borkowski – operator kamer, montaż Krystyna Michalska, Szymon Telecki, Jakub Lis – koordynacja projektu „Nowy przekaz – nowa sztuka.
Jarosław Płonka należy do grona kompozytorów, którzy w swojej muzyce poszukują nowych barw, rozszerzając techniki brzmieniowe poszczególnych instrumentów i inspirują się światem muzyki elektronicznej. Specjalnie na nasze zamówienie napisał utwór Disclosure ( z ang. „ujawnienie”), którego prawykonanie prezentujemy w projektu „Nowy przekaz – nowa sztuka. Cykl prawykonań w sieci”.
Choć klasyczne w obsadzie trio, napisane na skrzypce, wiolonczele i fortepian, to w warstwie brzmieniowej kompozytor sięga do współczesnego języka muzycznego. Zastosowane techniki przywodzą na myśl te znane z muzyki sonorystycznej. Na pierwszy plan Płonka wysuwa brzmienie, barwę i fakturę przy prawie całkowitej rezygnacji z tradycyjnie dominujących elementów, takich jak melodia i harmonia. Tym samym w kształtowaniu muzycznego przebiegu istotną rolę pełnią struktury brzmieniowe. Narracja w utworze oparta jest na kontrastach i przeciwieństwach, które prowadzą do wielu przekształceń. Słychać to na przestrzeni całego tria. Przykładem są choćby repetycje dźwięków w partii fortepianu, które pojawiają się od pierwszych taktów i przewijają się na przestrzenia całego Disclosure . Przerywane są gwałtownymi i szybkimi przebiegami. Ponadto kompozytor eksponuje skrajne rejestry instrumentu. Liczne efekty brzmieniowe stosuje także w partiach pozostałych instrumentów. Wiolonczela prezentowana jest przede wszystkim w wysokich rejestrach, zaś w partii skrzypiec dominują liczne glissanda czy ćwierćtony. Ciekawe jest również podejście do kwestii czasu w dziele. Brak wyraźnych cezur daje efekt kontinuum.
„Disclosure jest utworem szczególnie mi bliskim, po pierwsze ze względu na fakt, iż był pisany na zamówienie mojego wieloletniego i wybitnie wrażliwego przyjaciela skrzypka Szymona Teleckiego. Po drugie, w moim odczuciu, odcinam się w pewien sposób od reszty własnej twórczości, orbitującej dotychczas głównie wokół zagadnienia barwy. Trio Disclosure to laboratorium formy i percepcji oraz próba organicznego łączenia różnych języków harmonicznych” – zaznacza Jarosław Płonka.
W prawykonaniu utworu udział wieli: Julia Estera Gniadek – wiolonczela, Szymon Telecki – skrzypce, Paweł Pawlik – fortepian.

Anna Maria Huszcza – Trzy pieśni na sopran, flet, skrzypce i fortepian I. Intimacy (00:22) II. the beast (06:43) III. the gold vain (11:04) Joanna Freszel – sopran, Edyta Rzążewska – flet, Szymon Telecki – skrzypce, Paweł Pawlik – fortepian.
Trzy pieśni na sopran, skrzypce, głos i fortepian Anny Marii Huszczy to utwory, które powstały z myślą o głosie Joanny Freszel – znakomitej polskiej sopranistce, laureatce Paszportu „Polityki” w kategorii muzyka poważna (2017). Choć każda z pieśni jest skrajnie różna, to tworzą cykl którego założeniem jest, jak podkreśla autorka, brak spójności. Dzięki temu kompozytorka uwypukla doskonały warsztat wokalny i aktorski Freszel, która daje popis możliwości dzięki elastyczności i swobodzie głosu w maksymalnie zróżnicowanych częściach.Swoboda charakteryzuje również sam cykl. Efekt ten osiąga Huszcza dzięki zabawie stylem i konwencją, korzystaniem z różnorodnych rozwiązań zarówno w formie, jak i warstwie brzmieniowej oraz urozmaiconej rytmice.  
Pierwszą i najdłuższą ze wszystkich pieśń Intimacy charakteryzuje, jak wskazuje tytuł intymność, za którą idzie niewinność i bliskość. W prostej i powtarzającej się frazie fortepianu pobrzmiewa echo twórczości Arvo Pärta. Narracja muzyczna, efekty brzmieniowe, nadbudowywanie faktury podążają za emocjami, które niesie tekst Adama Siemieńczyka.
the beast (z ang. bestia) kontrastuje z Intimacy nie tylko długością, ale także sposobem w jaki sposób wyrażony jest tekst. Charakterystyczne dla techniki sonorystycznej brzmienia są elementem formotwórczym. Brak tu kulminacji, wyraźnych motywów i fraz. Smutek, samotność, beznadzieja mieszają się z agresją, szaleństwem, a co za tym idzie długie, spokojne współbrzmienia przerywają gwałtowne akcenty.
Zupełnie inna jest ostatnia pieśń the gold vain. Bardzo rytmiczna, momentami jazzująca stanowi doskonałe i spektakularne zwieńczenie cyklu. Finał to muzyczne fajerwerki, barwne, efektowne, mieniące się od barw i muzycznych pomysłów.
Kompozytorka w Pieśniach sięga po teksty współczesnych polskich twórców. W Intimacy wykorzystuje utwór Adama Siemieńczyka (*1971) – poety, malarza i redaktora, który zadebiutował w 2002 r. tomikiem poezji Powiedz mi, kim jesteś. Za dwujęzyczny zbiór Zakrzyki/Outcries Siemieńczyk został uhonorowany Nagrodą Światowego Dnia Poezji UNESCO w 2012 r.
Z kolei w the beast i the gold vain Huszcza korzysta z twórczości Juliusza Erazma Bolka – (*1960) –  prozaika, felietonisty, autora utworów scenicznych, poety uprawiającego poezję miłosną, filozoficzną, refleksyjną oraz satyryczną.
Huszcza w Trzech pieśniach z jednej strony nawiązuje do europejskiej tradycji pieśni romantycznej, a z drugiej korzysta ze zdobyczy kompozytorów późniejszych, w tym współczesnych. Owa „romantyczność”, jest jak subtelny flirt – zauważalna w tematyce, wyborze tekstów i kameralnym składzie, którym operuje. Kompozytorka nie ogranicza się jedynie do wykorzystania głosu z towarzyszeniem fortepianu – „zestawu” kojarzonym z XIX-wieczną liryką wokalną. Rozbudowuje instrumentarium o skrzypce i flet, które nadają koloryt, uatrakcyjniają brzmienie i uwypuklają treść tekstów.

Przed nami premiera pierwszego prawykonania w ramach cyklu „Nowy przekaz – nowa sztuka”, do którego zaprosiliśmy wybitnych artystów. Już niebawem zaprezentujemy utwory pięciu znakomitych kompozytorów, którzy napisali swoje dzieła specjalnie na nasze zamówienie. Nie wykonywane dotąd dzieła będą mogli Państwo zobaczyć i usłyszeć na naszej stronie. Interpretacji kompozycji m.in: Anny Marii Huszczy, Jarosława Płonki, Michała Szulika, Marcina Piotra Łopackiego, podjęli się znakomici muzycy, a wśród nich: Paweł Pawlik, Szymon Telecki, Julia Gniadek, Joanna Freszel, Agnieszka Kadłubowska, Edyta Rzążewska czy Barbara Tritt.
Pierwsza premiera już wkrótce, a już dziś prezentujemy zwiastun będący zapowiedzią tego co lada dzień pojawi się na stronie Fundacji Inicjatyw Kulturalnych. Zapraszamy!

Opera w wersji mini? Czemu nie! W ramach naszego cyklu „Nowy przekaz – nowa sztuka” już niebawem premiera opery CRASH, którą na nasze zamówienie napisał Marcin Piotr Łopacki.

A już dziś prezentujemy sylwetkę kompozytora.

Marcin Piotr Łopacki (*1987) – pianista, performer, improwizator, kompozytor, dyrygent, wszechstronny muzyk, animator życia muzycznego. Absolwent studiów magisterskich w klasie kompozycji prof. Zygmunta Krauzego (2011) oraz studiów licencjackich w klasie dyrygentury prof. Marka Pijarowskiego (2012) na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Laureat licznych nagród i wyróżnień na krajowych konkursach kompozytorskich, a wśród nich: III nagroda za kompozycję „Hoc est praeceptum meum” op. 73 na III Konkursie Kompozytorskim OPUS 966 (Poznań, 2015); Nagroda Kompozytorska na V Konkursie Kompozytorskim Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich im. Zygmunta Mycielskiego za kompozycję „Dłoń” do słów Wisławy Szymborskiej na zespół wokalny (Warszawa, 2014); III nagroda za „Vier Rilke Lieder” op. 63 w XXI Konkursie Kompozytorskim im. A. Didura (Sanok, 2013);

Nagroda za wykonanie muzyki współczesnej podczas Internationale Sommerakademie Prag-Wien-Budapest w Mürzzuschlag (Austria, 2011).

Ponadto trzykrotny zwycięzca cyklu koncertów Muzycznego Forum Młodzieży organizowanego przez Austriackie Forum Kultury w Warszawie i UMFC.
W 2012 r. założył orkiestrę kameralną ENSEMBLAGE specjalizującą się w wykonawstwie muzyki współczesnej. Obecnie związany z macierzysta uczelnią, gdzie od 2017 r. prowadzi zajęcia ze studentami.
Jako pianista i asystent dyrygenta współpracuje również z Warszawskim Chórem Chłopięcym.
CRASH op. 88 – opera w 1 akcie na sopran skrzypce i fortepian z librettem kompozytora. Premiera już
wkrótce! Zapraszamy

Jarosław Płonka należy do grona kompozytorów, którzy w swojej muzyce poszukują nowych barw, rozszerzając techniki brzmieniowe poszczególnych instrumentów i inspirują się światem muzyki elektronicznej.

Na potrzeby naszego projektu napisał trio na skrzypce, wiolonczele i fortepian, które zatytułował disclosure. Jak brzmi? O tym Państwo będą mogli przekonać się już wkrótce. Premiera utworu na naszej stronie już niebawem. A dziś prezentujemy sylwetkę kompozytora.
Jarosław Płonka (*1984) – kompozytor i wiolonczelista. Chodź urodził się w Łodzi, gdzie ukończył Liceum Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego w klasie wiolonczeli Roberta Fendera, to obecnie związany jest z Krakowem. Absolwent tamtejszej Akademii Muzycznej, na której studiował kompozycję w klasie prof. Krystyny Moszumańskiej-Nazar i prof. Wojciecha Widłaka. Studiował również w Birmingham Conservatoire w Anglii pod kierunkiem Joe Cutlera i Edwina Roxburgha. Po ukończeniu krakowskiej AMuz podjął naukę w konserwatorium w Rotterdamie w klasie kompozycji Petera-Jana Wagemansa i Rene Uijlenhoet (muzyka elektroniczna), które ukończył z wyróżnieniem. Obecnie wykładowca akademicki na macierzystej uczelni (Katedra Kompozycji), gdzie prowadzi zajęcia takie jak współczesne techniki kompozytorskie oraz wstęp do kompozycji.
W roku 2003 otrzymał II nagrodę na Uczniowskim Forum Muzycznym w Warszawie za utwór „Dwie Arabeski” na orkiestrę kameralną. Do jego najważniejszych osiągnięć należy I nagroda na organizowanym przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne Konkursie im. Tadeusza Ochlewskiego w 2006 roku, którą trzymał za utwór Konstrukcja w metalu. Katarzyna Kobro in memoriam.
Jego utwory były wykonywane podczas tak prestiżowych festiwali muzyki współczesnej, jak „Warszawska Jesień”, Międzynarodowe Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich, czy Festiwal Birmigham Chamber Music Society.

5 premier, pięciu kompozytorów, kilkunastu wykonawców, dziesiątki godzin pracy twórczej.

Za nami intensywny czas, podczas którego zarejestrowaliśmy utwory napisane specjalnie na potrzeby cyklu „Nowy przekaz – nowa sztuka”, realizowanego w ramach programu „Kultura w sieci”. Przed nami ostatnie poprawki, końcowy montaż, po których będziemy mogli zaprezentować Państwu rezultaty naszej pracy. Wkrótce pierwsza premiera! A już dziś rozpoczynamy cykl prezentacji kompozytorów, którzy specjalnie na potrzeby naszego projektu stworzyli swoje dzieła.
Anna Maria Huszcza (*1987) – kompozytorka, rytmiczka, artystka multimedialna i pedagog. W swojej twórczości nie ogranicza się i nie zamyka w jednym gatunku i stylu muzycznym. Autorka muzyki poważnej, filmowej i rozrywkowej, a także muzyki dla dzieci oraz dziesiątek opracowań i aranżacji. Pisze utwory solowe, kameralne czy symfonicznie, a także muzykę elektroniczną i utwory multimedialne, w których łączy taniec z muzyką. Laureatka wielu prestiżowych nagród na krajowych konkursach muzycznych. A wśród nich wyróżnienie na 53. Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda (2012) czy nagroda na konkursie organizowanym w ramach 52. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień (2009). Jej utwory wykonywane są chętnie zarówno w Polsce, jak i zagranicą. Kompozycje Anny Marii Huszczy można było usłyszeć m.in. w Niemczech, Francji, Szwecji, Belgii, Japonii czy na Litwa, Ukraina i Słowenii. Utwory kompozytorki znalazły się na ośmiu wydawnictwach płytowych, w tym na nagrodzonym Fryderykiem 2014 albumie Pawła Gusnara Saxophone Varie (2013) oraz na monograficznym albumie wydziwiAnka (2016/2017). Jako wykładowca związana jest m.in. z Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
Specjalnie dla nas napisała 3 pieśni na sopran, flet, skrzypce i fortepian: Intimacy (sł. Adam Siemieńczyk), the beast i the gold vain (sł. Juliusz Erazm Bolek). Premiera utworu już wkrótce!
Więcej o Kompozytorce na stronie http://www.annamariahuszcza.com/

W sali koncertowej Zespołu Szkół Muzycznych w Siedlcach odbyły się już nagrania prawykonań utworów napisanych przez Jarosława Płonkę, Annę Huszczę, Marcina Łopackiego i ks. Michała Szulika. Poniżej zdjęcia z dwóch sesji nagraniowych.
Coraz bliżej do premiery!

„Disclosure jest utworem szczególnie mi bliskim, po pierwsze ze względu na fakt, iż był pisany na zamówienie mojego wieloletniego i wybitnie wrażliwego przyjaciela skrzypka Szymona Teleckiego. Po drugie, w moim odczuciu, odcinam się w pewien sposób od reszty własnej twórczości, orbitującej dotychczas głównie wokół zagadnienia barwy. Trio Disclosure to laboratorium formy i percepcji oraz próba organicznego łaczenia różnych języków harmonicznych”. Jarosław Płonka

„Opera Crash jest jak urywek współczesnego filmu kryminalnego, okrytego współbrzmieniami piękna tudziesz mroku. Dzięki doskonale nakreślonym dźwiękom kompozytora Marcina Łopackiego z wielką łatwością wchodzi się w zawarte w nich obrazy i emocje.” Agnieszka Kadłubowska

Wczoraj nagrywaliśmy w Siedlcach 3 najnowsze utwory, które skomponowałam dla bardzo zdolnego kwartetu – pisze na swoim Facebooku Anna Maria Huszcza.

„Nowy przekaz – nowa sztuka. Cykl prawykonań w sieci” skupia wokół siebie artystów reprezentujących różne specjalności muzyczne (kompozytorów, wykonawców i animatorów muzyki). Projekt to cykl prawykonań polskiej muzyki XXI wieku, powstałej w okresie pandemii, które nagrane zostaną (audio-video) w celu rozpowszechnienia ich w internecie. Koncerty z nowymi utworami: A. Huszczy, J. Siwińskiego, J. Płonki, M. Szulika, M. Łopackiego oraz ich omówienia nagrywane będą w sali koncertowej ZSM w Siedlcach, dysponującej bardzo dobrymi warunkami akustycznymi i sprzętem odpowiednim do realizacji nagrania.
Cykl prawykonań w sieci zjednoczy wokół siebie wielu uznanych artystów pokazując ich wysoki poziom wykonawczy i interpretacje nowo powstałej muzyki. Premierowe nagrania koncertów (różne składy kameralne) wyemitowane zostaną na stronie projektu, a następnie udostępniane będą w różnych mediach. Wykonawcami będą byli stypendyści FIK oraz zaprzyjaźnieni z fundacją artyści.

W obecnej rzeczywistości, trudnej dla kultury polskiej ze względu na brak możliwości kontaktu melomanów z żywą muzyką, projekt Fundacji Inicjatyw Kulturalnych (składający się z nagrań prawykonań muzyki klasycznej) ma szansę przyczynić się do wsparcia polskich artystów jak i pomóc naszej narodowej kulturze muzycznej przetrwać niszczący ją okres panującej na świecie epidemii.
Stagnacja rozwoju środowiska muzycznego wynika także ze względu na odwoływanie wydarzeń kulturalnych, których duża część najprawdopodobniej już nigdy się nie odbędzie.
Dlatego Fundacja Inicjatyw Kulturalnych, która zajmuje się działalnością stypendialną dla młodych artystów oraz organizacją koncertów muzyki klasycznej, a w szczególności koncertów muzyki polskiej, postawiła sobie za cel skupienia wokół swojego projektu muzyków polskich, którzy pomimo czasów izolacji, w pełnej symbiozie artystycznej stworzą wspólne dzieło i pokażą go szerokiemu spektrum odbiorców za pomocą internetu i telewizji lokalnych.
Stworzenie nowej muzyki przez kompozytorów takich jak: Anna Huszcza, Jarosław Płonka, Jarosław Siwiński, Michał Szulik, Marcin Łopacki ma na celu oddanie ekspresji obecnych nas czasów i dotarcie tym sposobem do polskich odbiorców, nie tylko z grona stałych bywalców filharmonii. Połączenie bezpośrednie Kompozytor-Wykonawca-Odbiorca ma na celu stworzenie nowego wyrazu, otwarcia nowych kierunków w rozwoju kultury narodowej.
Realizacja koncertów prawykonań, nagranych i udostępnionych w sieci wzbogaci kulturę polską w wydarzenia kulturalne dostępne dla każdego w mediach oraz programy złożone z nowo napisanych utworów przez znaczących polskich kompozytorów.
Projekt „Nowy przekaz – nowa sztuka. Cykl prawykonań w sieci” zjednoczy wokół siebie wielu uznanych artystów pokazując ich wysoki poziom wykonawczy i interpretacje nowo powstałej muzyki.
Wykonawcami będą byli stypendyści FIK oraz zaprzyjaźnieni z fundacją artyści: Agnieszka Kadłubowska, Joanna Freszel, Elżbieta Gajewska, Edyta Rzążewska, Julia Estera Gniadek, Barbara Tritt, Tadeusz Gadzina, Paweł Pawlik, Szymon Telecki, Marcin Łopacki, Łukasz Trepczyński, Bartosz Gorzkowski, Damian Suchożebrski, Adam Szczepański.
Po premierze koncertu wyemitowanego na stronie internetowej projektu, nagranie jego pozostanie do oglądania na różnych stronach internetowych i portalach, jak i emitowane będą w lokalnych telewizjach. Wszystkie nagrana koncertów emitowane będą mediach bezpłatnie.

Efekty już wkrótce!